ضرورت توسعه میادین گازی برای مواجهه با افزایش تقاضای گاز مصرفی

نفتون: زمستان ۱۴۰۰ از جمله زمستان هایی بود که با وجود مشکلاتی که برای مقوله گاز وجود داشت اما قطعی گاز جدی در فصل سرما رخ نداد و دلیل آن هم توزیع معادل کسری گاز، سوخت مایع گازوئیل و مازوت در نیروگاه‌ها و صنایع بود.

به گزارش نفتون، کسری روزانه ۲۵۰ میلیون مترمکعبی گاز طبق گفته کارشناسان از دستاوردهای دولت های گذشته بود به طوری که بیم آن می رفت که با وجود این کسری و اوج شدت سرما، کشور امسال با قطعی گاز مواجه شود.

به عبارت دیگر دلیل اصلی قطع نشدن گاز؛ ذخایر سوخت مایع به اندازه‌ای بوده که کفاف ناترازی را بدهد و باید در سال‌های آینده به جای اعطای سوخت مایع، به سمت افزایش تولید و بهینه‌سازی مصرف رفت.

این در حالی بود که زمستان امسال تزریق روزانه ۵۵ میلیون مترمکعب به مناطق شرقی کشور از سیاست های وزارت نفت بود به طوری که این مقدار در بعضی از روزها به ۵۵.۵ میلیون مترمکعب هم رسید.

پتانسیل موجود در صنعت گاز ایران، مسئولان را به فکر صادرات گاز به کشورهای همسایه هدایت کرده است به گونه ای که به نظر می رسید ایران به‌دنبال این است که زمینه اجرایی شدن پروژه‌های طراحی‌شده صادرات گاز به پاکستان و تا حدودی افغانستان و عمان را فراهم کند و قراردادهای گازی مربوطه، امضا و اجرا شوند.

بر همین اساس و با توجه به برآورد موازنه منفی عرضه و تقاضا در زمستان امسال از فصل تابستان، اقدام‌های ویژه‌ای از سوی شرکت ملی گاز ایران و شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی برای ذخیره سوخت مایع در نیروگاه‌ها انجام شد، به نحوی که در آغاز آبان‌ماه مقدار ذخیره نفت گاز در نیروگاه‌ها ۳۶۸ میلیون لیتر نسبت به پارسال بیشتر بوده است.

تمرکز بر روی صادرات گاز، مساله توجه بر روی توسعه میادین گازی را بیش از پیش با اهمیت جلوه می دهد.

در اینجا ذکر این نکته ضروری است که مقدار گاز تزریق‌شده به شبکه گاز کشور از مخازن ذخیره‌سازی در زمستان امسال تقریباً برابر با پارسال و به میزان ۲.۵ میلیارد مترمکعب بوده است، اما به‌دلیل شرایط ویژه شبکه شمال شرق کشور، مقدار برداشت گاز از مخزن شوریجه ۱۵۴ میلیون مترمکعب بیشتر بوده است که این موضوع، همچنین سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان از عوامل تأثیرگذار در مدیریت شبکه شمال شرق کشور در زمستان ۱۴۰۰ هستند.

به هر حال به نظر می رسد عزم مسئولان برای صادرات گاز معطوف شده است به گونه ای که برنامه شرکت ملی گاز ایران برای همکاری با ترکیه و عراق که اکنون زیرساخت‌های انتقال گاز ایران به آن کشورها متصل است، در درجه نخست این است تا قراردادهای جاری خود را با آنها با ظرفیت کامل اجرا و در گام بعدی، با توسعه زیرساخت‌های انتقال، به افزایش ظرفیت تجارت بین دو کشور اقدام کند.

اما آنچه از اهمیت والاتری برخوردار است این است که در وهله نخست باید میزان گاز مصرفی در داخل مورد توجه قرار گیرد و سپس صادرات محوری در دستور کار قرار داده شود که به نظر می رسد با تمهیدات در نظر گرفته شده از یکسو و نیز اولویت قرار دادن توسعه میادین گازی، نیل به اهداف گازی کشور دور از انتظار نباشد.