به داد خلیج‌فارس برسید!

نفتون:آلودگی های نفتی ناشی از حوادث، یا نشت و تخلیه مشتقات نفتی در خلیج فارس یکی از هزاران منابع مختلف و آلاینده های تهدیدکننده است که محیط زیست خلیج فارس را مورد هجوم قرار داده است.

رییس مرکز اقیانوس‌شناسی خلیج‌فارس بوشهر عنوان کرد: به عنوان یکی از مهمترین شاهراه‌های دریایی دنیا، یک منطقه دریایی ویژه و به شدت در معرض آسیب اعلام شده، با توجه به ورود حجم زیادی از پسماندها و پساب های خانگی و صنعتی وضعیت آلودگی خلیج فارس بحرانی است.

به گزارش ایسنا، خلیج فارس از اکوسیستم های کلان و دارای غنا و تنوع زیستی ارزشمندی است که هر گونه تغییر در شرایط زیستگاهی این اکوسیستم آسیب ها و خسارت های غیرقابل جبرانی را به آن وارد می کند. آلودگی های نفتی ناشی از حوادث، یا نشت و تخلیه مشتقات نفتی در خلیج فارس یکی از هزاران منابع مختلف و آلاینده های تهدیدکننده است که محیط زیست خلیج فارس را مورد هجوم قرار داده است.

به دلیل شرایط اقلیمی ویژه بسیار آسیب پذیر خلیج فارس، ورود کمترین آلاینده به داخل دریا اثرات مخربی بر سلامت آبزیان و موجودات آن دارد و حمل و نقل جهانی نفت در خلیج فارس باعث بر جای ماندن لکه های نفتی بسیاری از نفت کش ها در آب های خلیج فارس و بروز تاثیرات نامطلوب بر محیط زیست این منطقه شده است.

از تخریب سواحل تا قاچاق گونه های در معرض انقراض

دکتر مریم قائمی، رییس مرکز اقیانوس‌شناسی خلیج‌فارس بوشهر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به اینکه در نقاط مختلف شهر بوشهر، ورودی های فاضلاب به دریا انجام می شود و این امر موجب آلوده شدن آبزیان و مخاطرات زیست محیطی برای آن مناطق می شود، افزود: شهرهای دیگر استان نیز با این مشکلات مواجه هستند. برای نمونه عسلویه که از بی نظیرترین مناطقی است که دارای تنوع زیست دریایی است، و بزرگترین جنگل حرا استان، و همچنین اکوسیستم مرجانی در آن‌جا قرار گرفته؛ اما متاسفانه پساب های خروجی در این منطقه و آلودگی های تأسیسات نفتی، باعث شده که این اکوسیستم های مهم در معرض خطر باشند.

وی افزود: خلیج فارس به عنوان یکی از مهمترین شاهراه‌های اصلی دنیا و به عنوان یک منطقه دریایی ویژه و به شدت در معرض آسیب اعلام شده، با مخاطرات و معضلات زیادی روبرو است؛ صید بی رویه، کاهش شدید ذخایر آبزیان، قاچاق گونه های در معرض انقراض، ورود پسماندهای خانگی و صنعتی، آلودگی های نفتی، تخریب سواحل، نابودی زیستگاه های ساحلی، ورود زباله های دریایی و... از مخاطراتی است که خلیج فارس را تهدید می کند.

وضعیت آلودگی خلیج‌فارس بحرانی است

رییس مرکز اقیانوس‌شناسی خلیج‌فارس بوشهر اظهار کرد: با توجه به ورود حجم زیادی از پسماندها و پساب های خانگی و صنعتی وضعیت آلودگی خلیج فارس بحرانی است و این امر موجب کاهش تعداد آبزیان شده و شغل سنتی مردم یعنی ماهیگیری را با تهدید مواجه کرده، که شهر بوشهر نیز از این قضیه مستثنی نیست.

قائمی خاطرنشان کرد: مطالعاتی که ما در سال‌های ۹۵ و ۹۶ در اکوسیستم های حرّای استان داشتیم نشان داد که PH آب در اکوسیستم های نای‌بند که نزدیک به تأسیسات نفتی است نسبت به جنگل های حرای مل‌گنزه و بردستان که با این تاسیسات فاصله بیشتری دارند، کاهش پیدا کرده بود یعنی PH  به سمت اسیدی شدن کاهش یافته بود، که این مسئله می تواند زنگ خطری باشد، چون یکی از معضلاتی که آلودگی های نفتی و گازهای گلخانه ای ایجاد می کنند، کاهش PH ها و اسیدی شدن آب دریاست. اسیدی شدن آب دریا باعث از بین رفتن گونه هایی که دارای اسکلت کربناتی هستند، مثل مرجان ها و بسیاری از سخت پوستان خواهد شد، بنابراین این مسئله توجه ویژه به این منطقه و رعایت ملاحظات زیست محیطی را می طلبد.

خسارت های زیست محیطی آب شیرین کن ها به دریا

این کارشناس و عضو هیات علمی پژوهشگاه اقیانوس شناسی گفت: یکی دیگر از معضلاتی که کشورهای حوزه خلیج فارس دارند، استفاده از آب شیرین کن ها بدون در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی است. به این دلیل که پساب های خروجی آب شیرین کن ها، می توانند شوری آب دریا را ۱۰ تا ۲۰ درصد و دمای آب را ۷ تا ۸ درجه -در منطقه- افزایش دهند. بنابراین نیاز است برای استفاده از آب شیرین کن ها حتما ملاحظات زیست محیطی در نظر گرفته شود.

وی تاکید کرد: مسئله دیگر ساخت جزایر مصنوعی هست که توسط کشورهای حاشیه خلیج فارس انجام می شود. این مسئله مشکلات گوناگونی ایجاد می کند، علاوه بر انقراض نسل آبزیان و مرجان ها در سواحل این کشورها، آلودگی هایی که ایجاد می کنند و باعث کدورت آب می شود از مسائلی است که این جزایر مسکونی به وجود می آورد.

مریم قائمی خاطرنشان کرد: در مجموع با توجه به شرایط ویژه جغرافیایی و نیمه بسته بودن خلیج فارس، توده های آب در خلیج فارس دارای حرکات ضعیفی هستند که جهت حرکتشان در خلاف عقربه های ساعت است و زمان زیادی طول می کشد تا آب های خلیج فارس از طریق تنگه هرمز تعویض شوند و این زمان ممکن است، ۳ تا ۵ سال طول بکشد، این مسئله حساسیت بالای این منطقه را نشان می دهد که آثار مخرب فعالیت های صنعتی و آلودگی هایی که به این منطقه حساس وارد می شود چقدر می تواند تاثیرگذار باشد.