محدودیت‌های واقعی در تولید با كاهش مصرف گاز جبران مي‌شود؟

نفتون: در حالي به روزهاي اوج مصرف گاز و شيوع سرما در فصل زمستان نزديك مي‌شويم كه مجددا وزارت نفت درباره افزایش مصرف گاز و محدودیت‌های واقعی در تولید هشدار داد.

به گزارش نفتون، كشور در حال حاضر با افزایش افسار گسیخته مصرف و محدودیت‌های واقعی در تولید روبه‌رو است و سرمایه‌گذاری فقط برای نگهداشت تولید در سطح کنونی گاز، سرمایه‌گذاری بسیار زیاد و قابل توجهی خواهد بود؛ این واقعیت‌هایی است که باید به‌صورت شفاف برای مردم توضیح داده شود.

بسياري از مردم در شرايط كنوني از وضعيت بازار گاز و نيز محدوديت‌هاي آن آگاه نبوده و يا هشدارهاي مسئولان درباره صرفه جويي را جدي نمي‌گيرند و اين در حالي است كه بحران انرژی نه تنها در ايران بلكه در سراسر دنیا روبه‌رو وجود دارد و نبايد تصور كرد كه این بحران انرژی تنها گریبان نسل آینده و فرزندان ما را می‌گیرد، بلکه هیچ دور نیست که گریبان نسل کنونی را هم بگیرد.

برخي به تصور اينكه ذخاير انر‍ژي نامحدود است، اهميتي به مصرف بهينه گاز نمي‌دهند در حالي كه منابع همیشه محدود بوده و اکنون محدودتر از گذشته است، اما همین منابع محدود را نیز باید به بهینه‌ترین شکل ممکن استفاده کرد.

اين در حالي است كه با نگاهي به وضعيت پارس جنوبي كه ذخاير اصلي گاز كشور در آن قرار دارد مي‌توان دريافت كه با وجود بهره‌برداري‌هاي متعدد در فازهاي مختلف اما همچنان كسري گاز و هشدار براي مصارف بعدي به چشم مي‌خورد.

در آخرين خبرها از پارس جنوبي، آخرین توربوکمپرسور گاز پالایشگاه فازهای ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی با موفقیت به بهره‌برداری رسید.

مجری فازهای ۲۲ تا۲۴ پارس جنوبی ظرفیت برداشت گاز این طرح را ۵۶ میلیون مترمکعب در روز اعلام کرد و گفته است كه با ورود گاز به ردیف‌های پالایشی و فرآوری گاز در پالایشگاه، افزون بر تولید محصولات هیدروکربوری از جمله میعانات گازی، گاز مایع، اتان و گوگرد، روزانه با ظرفیت ۵۰ میلیون مترمکعب گاز شیرین از طریق خط لوله ۴۲ اینچ به شبکه سراسری انتقال گاز ارسال می‌شود.

طرح توسعه فازهای ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی به‌منظور تولید روزانه ۵۶ میلیون مترمکعب گاز غنی، تولید روزانه ۷۵ هزار بشکه میعانات گازی، تولید سالانه ۱.۵ میلیون تن گاز مایع ال‌پی‌جی (پروپان و بوتان) و یک میلیون تن اتان به‌منظور تأمین خوراک واحدهای پتروشیمی و تولید روزانه ۴۰۰ تن گوگرد در حال بهره‌برداری است.

و در آخر سوال اينجاست كه آيا با انجام مصرف بهينه مي‌توان گام‌هاي اساسي در راستاي جلوگيري از قطعي گاز برداشت يا خير؟ به عبارت ديگر، مگر حجم صرفه جويي‌ها به اندازه‌اي مي‌تواند باشد كه جوابگوي كاهش توليد شود؟ چرا كه به نظر مي‌رسد مشكل اصلي در ايجاد محدوديت‌هايي است كه به واسطه كاهش توليد به وجود آمده و اگر انديشه‌اي براي جبران محدوديت‌ها انديشيده نشود، شايد زياد نتوان به كاهش مصرف و مزاياي ايجاد شده توسط آن دل بست.